[ห้องสมุด] อสุรากับยาใจ

คำโปรย

ธรรมดาแล้ว...
หากถูกจอมมารจับตัวไปชีวิตจะต้องรันทด โดนรังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ข้า... กลับไม่เป็นเช่นนั้น


พรสวรรค์ด้านการทำอาหารของนางชักชวนแต่เรื่องร้ายๆ ให้มาเคาะประตูบ้าน ที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ชักชวนให้ดาวมฤตยูอย่างชวนจิ่งอวี้... ประมุขพรรคอสูรอันเลื่องชื่อ ให้ตรงดิ่งมาหานางถึงที่ ในที่สุดนางก็ถูกซื้อไปเป็นแม่ครัวประจำตัวของบุรุษที่เอาใจยากที่สุดในใต้หล้า

นี่คือเรื่องราวของอสูรผู้ผ่ายผอมราวกับไม้ฟืน โหดเหี้ยมและเลือกกินเป็นที่สุด กับหญิงงามผิวบางผู้มีพรสวรรค์ในการล่อหลอกเป็นเลิศ

เขากินหนึ่งคำ นางรอดชีวิตไปอีกหนึ่งวัน

เช่นนั้นก็กินให้มากสักหน่อยเถิด กินให้อ้วนท้วนไปเลย!

____________________________________________________


เนื้อเรื่อง
หลัวซี(นางเอก) ข้ามภพมา เป็นยุคจีนโบราณ ร่างเด็กน้อยที่ตายเพราะแม่เลี้ยงเหมือนค่อยๆลดอาหารใช้งานหนัก พ่อก็ไม่สนใจเท่าไร แล้วนางเอกก็ได้ดอกอวี้หลัน เงื่นไขคือต้องทำความดีสะสมแต้ม ถ้าแต้มที่สะสมหมด ตัวนางจะทรมาน แบบจะปวดหัว ปวดตัว แบบตายยังดีกว่า(แต่นางไม่ฆ่าตัวตายนะ เดี๋ยวจบเร็ว 555) สรรพคุณของดอกนี้ดีมาก เหมือนป็นยาวิเศษ นางเอกกินแล้วสวย ผิวพรรณผุดผ่อง แต่เสียอย่างคือตัวจะนุ่มนิ่มไปหมด บอบบาง และด้วยความที่เป็นคนจิตใจดี(เพราะต้องทำเพื่อสะสมแต้ม) แม่เลี้ยงเลยกล่อมพ่อแท้ๆให้พาไปขาย ขายไปอยู่ที่สำนักนั้น ไม่ใช่หอนางโลม แต่เป็นสถานที่เตรียมเด็กสาวให้เป็นอนุภรรยา ระหว่างนั้นนางเอกก็ทำพวกยา ขนมเล็กๆน้อยๆ ผสมกับน้ำดอกอวีหลัน คนกินแล้วจะรู้สึกสงบจิตสงบใจ จนท่านจอมมารมากินก็ติดใจ คนรับใช้เลยไปซื้อตัวนางเอกมา แต่เดิมพระเอกเป็นโรคนอนไม่หลับ กินอาหารไม่ค่อยได้ ร่างกายผ่ายผอมเพราะพิษในร่างกาย จนมาเจอกับฝีมือนางเอกที่ผสมน้ำดอกอวี้หลันไป พระเอกก็นอนหลับได้มากขึ้นกินข้าวได้เยอะ   นางเอกก็ปรนนิบัติอย่างดี พระเอกนี่ฮีบริสุทธิ์ ไร้สาวมาพัวพัน นางเอกนี่พอมีประสบการณ์จากโลกปัจจุบันมาบ้าง(กอด จูบ เท่านั้นจ้า) อีตาพระเอกก็อยากรู้อยากเห็นตามประสา นางเอกก็ติดตามพระเอกไป คือที่ฮีออกมาโลกภายนอกเพราะต้องการหาตัวยามาระงับอาการ ระหว่างทางครอบครัวนางเอกได้ยินข่าวก็ตามมาขอเงิน ไปๆมาๆกลับทิ้งลูกน้อยไว้เพราะเด็กมี6นิ้ว(นิ้วมือ) ซึ่งสมัยนั้นถือเป็นตัวอัปมงคล (งื้อ แต่เราชอบเด็กคนนี้) ตอนแรกพระเอกก็จะไล่ไปล่ะ ฮีขี้รำคาญ เสียงดังไม่ได้ กลิ่นห้ามรบกวน ความสะอาด กินยากอยู่ยาก อากาศเปลี่ยนก็หงุดหงิด แต่นางเอกก็หลอกล่อจนพระเอกยอม มีข้อแลกเปลี่ยนกันพอหอมปากหอมคอ อสุรานี่พระเอก ยาใจนี่นางเอก
เรื่องคร่าวๆ ยังไม่ถึงกับจบเล่ม1มั้ง ประมาณนี้ ส่วนเล่มสองนี่จะเป็นช่วงเดินทางไปดินแดนพระเอก เล่มสามนางเอกท้อง มีการงอนกันนิดหน่อย เหลืออีกเยอะ อ้อๆๆ จบแฮปปี้นะ


ความรู้สึกหลังอ่าน

กรีดร้อง ฉันโดนคนอื่นเป่าหูฉันว่าไม่สนุก ต่อไปจะฟังหูไว้หู อ่านรีวิวมา ตำหนิเสียหลายส่วน แปลไม่ดีเอย เนื้อเรื่องไม่ดีเอย เสียดายเงินซื้อนู้นนี่ โอเค กับบางเรื่อง ก็ใช่ แต่ไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้ ยังรู้สึกเสียดายที่มาอ่านช้าไป แต่ไม่ออกตัวมาก เผื่อบางคนอ่านแล้วไม่สนุกแล้วมาด่าเรา 555 เราอ่านแล้วเราโอเคนะ ชอบเลยล่ะ(หลังจากอ่านทระนงมา เรื่องนั้นไม่โอเค ไม่ชอบ)


สรุป สนุกค่ะ ถึงจะมีดราม่าที่ตอนพิเศษหายไปตอนนึง(ทางสนพ.ทำเพิ่มเป็นเล่มเล็กแล้ว) ส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องอยู่นะ สำนวนการแปลก็ดี  ไม่จีนจ๋าไทยจ๋าเกินไป รู้สึกเสียใจที่ลูกนางเอกกับจอมมารเป็นงั้นไปได้ อีตาผู้เฒ่าเก่อ เมิงงงงงงง ฮึๆๆ แอบสงสารลูกชาย
ส่วนตัวชอบตอนพระเอก ฮีดูหวงนางเอก หลงมาก (แสดงออกตอนท้ายๆเลยล่ะ) แรกๆนี่วางฟอร์ม อยากให้นางเอกมาเอาใจ หลังๆนี่มองหน้าไม่ได้ พาเข้ามุ้ง งื้อ ฟิน

สรุป2 สำหรับเรา เราว่าถือเป็นหนังสืออีกเรื่องที่โอเคค่ะ ซื้อได้ไม่แย่

อย่างที่บอกข้างต้น เราไปอ่านรีวีวมาว่าไม่ดีนี่โน่น สำหรับเราเราโอเค บางตอนน่าเบื่อไปหน่อย แต่โดยรวมโอเค
เราจะไม่เอาดราม่านักอ่านมาพูดล่ะกัน โดยส่วนตัวเราอ่านหลายสนพ. แต่ที่เอาของห้องสมุดมารีวิวบ่อยเพราะแต่ละเรื่องที่เอามาแแปล เราค่อนข้างชอบ(แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบทุกเรื่อง บางเรื่องก็ไม่ชอบเหมือนกัน) แจ่มใสเราก็อ่าน อย่างสามคราฯ ว่าด้วยอาชีพฯ หมอหญิงฯ และอีกหลายๆเรื่อง หรือจะของสุรีย์พรเราก็อ่าน หนังสือพี่กล้วยก็อ่าน แต่ที่ไม่ได้รีวิว บางเรื่องอ่านจบไปนานแล้ว ไม่มีเวลามาเขียน บางเรื่องก็ยังอยู่ในกองดอง เดี๋ยวนี้ไม่มีเวลาสลายกองเลย ดองต่อไป~~~